Regels voor etikettering
De reglementering inzake etikettering omvat verschillende verplichtingen, en in het bijzonder een algemene informatieverplichting (art. VI.2 WER).
Voor bepaalde goederen en diensten gelden ook specifieke vermeldingen. Deze komen voor op het etiket. Dergelijke besluiten worden genomen op basis van artikel 9 van boek VI van het Wetboek van economisch recht (art. VI.9 WER), maar bijvoorbeeld ook op basis van de wet van 24 januari 1977 betreffende de bescherming van de gezondheid van de verbruikers op het stuk van de voedingsmiddelen en andere producten, dat het koninklijk besluit van 13 september 1999 betreffende de etikettering van voorverpakte voedingsmiddelen vervangt.
Etiketteringsvoorschriften komen vooral voor bij voedingsproducten. Een voorbeeld hiervan is de Verordening (EU) 1169/2011 van 25 oktober 2011 betreffende de verstrekking van voedselinformatie aan consumenten.
Die verordening regelt op algemene wijze de vermeldingen die op het etiket van ieder voorverpakt voedingsproduct moeten voorkomen: onder meer
-
de lijst met ingrediënten,
-
de datum van minimale houdbaarheid of
-
bij zeer bederfelijke producten de uiterste consumptiedatum.
Het gebruik van een bepaalde benaming is soms ook onderworpen aan regels. Voor textielproducten, bijvoorbeeld, mag men zich niet beperken tot het louter vermelden van "scheerwol", of aanduiden dat iets "zuiver" is.
Taalvereiste
Als de etikettering gereglementeerd is, dan bepaalt het artikel VI.8 WER dat de vermeldingen op de etiketten minstens gesteld moeten zijn in een voor de gemiddelde consument begrijpelijke taal, rekening houdend met het taalgebied waar de goederen of diensten, al dan niet tegen betaling, aan de consument worden aangeboden. Dit geldt eveneens voor de gebruiksaanwijzingen en garantiebewijzen (artikel VI.8 CDE).
